ลาแล้วดุสิตสถานหอวัง
ตระการวิมาณอันรื่นรมย์
ลาแล้วถิ่นที่เคยสุขสม
กล้ำกลืนฝืนข่มอาลัย

** คงเหลืออยู่แต่ความหลัง
ที่เคยฝากฝัง ณ หอวังเอาไว้
อย่าลืมเพื่อนซึ่งสนิทใจ
ต้องร้างห่างไกลไปแต่กาย (ซ้ำ)**

ภาพฝันตรงนั้นตรงนี้
ผองเราน้องพี่เคยสุขสบาย
ร่ำเรียนพากเพียรไม่หน่าย
จวบวันสุดท้ายใจหายพลัน

กราบลาแด่เหล่าอาจารย์
ร่างไกลไม่นานเพราะวิวาญผูกผัน
ศิษย์เคยได้ล้วงเกินใดนั้น
ก้มเศียรกราบกรานขอกราบอภัย

** สถานศึกษาสง่างามเมื่อยามพิศ
เฉกสวรรค์ชั้นดุสิตเสกสร้างสรรค์
ตราพระเกี้ยวเหนือกระมุทบุษบัน
เป็นมิ่งขวัญศิษย์ประสงค์สู่ธงชัย

เป็นแสงส่องสว่างทางชีวิต
อันดวงจิตมิอาจเลือนเตือนจิตหมาย
คอยร่วมเรียนร่มเย็นยากเข็นกาย
เคยผูกจิตผูกใจรักใคร่สัมพันธ์

ขอหอวังยั่งยืนยศ
เกียรติปรากฏทั่วหล้าสุธาสวรรค์
ขอมอบกายและชีวิตนิจนิรันดร์
จะใกล้ไกลใจนั้นอยู่คู่หอวัง
ใจนั้นอยู่คู่หอวัง (ซ้ำ)**

** ยามเราเนาหอวังชื่น
วันคืนในหอวังสมาน
วัยเรียนในหอวังสราน
เป็นสถานพิมานเมืองแมน
สุดแสนเนืองแน่นไมตรี

ยามเราลาหอวังก่อน
จำจรไกลหอวังศรี
ใจเราเนาหอวังนี้
ใจมิตรอารีสัมพันธ์
จากกันจำมั้นมิเรือน

หอวังยังคอยลอยเด่นซึก
หอวังยังตรึงตราเตร่งเตือน
หอวังยังจูงใจใฝ่เยือน
หอวังดั่งเรือนใจประจำ

อาวรณ์วนหอวังใกล้
อาลัยชาวหอวังหลัง
ปีเดือนเยือนหอวังซ้ำ
รำลึกนึกย้ำสัมพันธ์
ผูกผันใจจ่อหอวัง (ซ้ำ)**